Recensie 2

Recensie leven van pi

Wat is echt en wat is fantasie? Dat is de vraag die opdoemt tijdens het lezen van Het leven van Pi. Het verhaal over een Indiase jongen, Pi, die schipbreuk lijdt en met een tijger als metgezel op een reddingsvlot eindigt om vervolgens 227 dagen over zee te dobberen is op zijn zachtst gezegd ongelooflijk.

Dit boek werd geschreven door Yann Martel en uitgebracht in 2001. Daarbovenop heeft het ook de prestigieuze ‘Booker Prize 2002’ op zijn naam staan. Het Leven van Pi heeft voor de doorbraak gezorgd van deze schrijver.

Want een tijger en een jongen op een boot: dat kan toch nooit lang goed gaan? Die jongen eindigt binnen de kortste keren als voer voor die tijger in duizend stukjes uiteengereten op de bodem van de boot. Dat het leven ook anders kan lopen bewijst deze roman van Yann Martel.  Hij beschrijft tot in de kleinste details welke problemen een schipbreukeling te verduren krijgt. Tijdens het lezen van dit boek trek je je terug in je eigen wereldje, doet het je nadenken en meeleven met het hoofdpersonage.

De pers werd omvergeblazen met steengoede commentaren over dit boek. Hier heb ik toch enigszins mijn twijfels bij. Het begin van het boek speelt zich af in Pondicherry (India). Dit is ook de thuisbasis van de 16-jarige Piscine Patel. Zijn vader leidt een dierentuin. We kunnen dus wel gerust zeggen dat hij tussen de dieren is opgegroeid. Het leven dat hij hier leidt is vrij gewoon, niet bijzonder. Toch worden deze eerste hoofdstukken in het boek zeer uitvoerig beschreven, wat voor mij een tegenvaller is. Het draagt niet bij tot de spanning of het echte verhaal van het boek. We zien dat het verhaal is opgedeeld in 2 delen, waarbij het eerste deel, dus niet spectaculair goed was. Deel 2 en 3 daarentegen waren stukken beter. Spanning, verwarring, en verrassende scènes wisselden mekaar af. Het vrachtschip, genaamd ‘Tsimtsum’ waarbij ze naar Canada zullen verhuizen geraakt in de problemen. Het weer is zo slecht, de golven zo hoog, dat het schip vrijwel direct gezonken was. Enkel Piscine, een hyena, een zebra, een orang-oetang, en tot slot ook een Bengaalse tijger overleven de schipbreuk. De uitvoerig beschreven scènes vertellen ons hoe alleen de Bengaalse tijger en Pi over blijven op de boot. Aan spanning geen gebrek!

Dat komt voornamelijk door de aanwezigheid van de tijger, Richard Parker. De constante dreiging van dit roofdier -die ook uitstekend kan zwemmen- en de voortdurende strijd om te overleven zijn op perfecte wijze met elkaar verweven. Het is ook in dit deel van het boek dat de thematiek en de motieven achter het verhaal naar boven komen. Het hoofdpersonage, Piscine Patel, is nog zo jong, beïnvloedbaar, en maakt een hele evolutie door. Het boek wordt afgewisseld door twee ik-perspectieven, namelijk Pi zelf, maar ook de schrijver die verteld of terugblikt op het leven van Pi wanneer hij al wat ouder is. Zo zien we dat zijn verleden toch een zekere invloed heeft gehad op de persoon die hij de dag van vandaag is. Dit zijn scènes die een bepaald, warm gevoel opwekken bij de lezer.

Ook religie is een belangrijk motief in dit verhaal. Wat toch wel vrij opmerkelijk is, is dat Piscine tot zijn eigen verbazing in 3 godsdiensten geloofd namelijk: het hindoeïsme, het christendom en de islam. Deze godsdiensten zorgen voor zowel problemen als een houvast. Door zijn geloof krijgt hij bijvoorbeeld ruzie met zijn ouders toen hij nog In India woonde. Daarentegen waren zijn godsdiensten een enorme houvast tijdens zijn overlevingsreis op zee met Richard Parker.

Wat je zeker van dit boek zal onthouden is de relatie tussen mens en dier. Deze band wordt naarmate het boek vordert alleen maar beter. Ze voelen zich enigszins verantwoordelijk voor mekaar. Dit doet weer onze persoonlijke emoties naar boven komen.

We eindigen dit boek met een mooi citaat.

“ de dagen, weken of maanden telde ik niet. Tijd is een illusie waarvan je alleen maar jachtig wordt. Ik bleef in leven omdat ik het idee van tijd compleet had losgelaten.”

Dit citaat is zeker eens de moeite waard om over na te denken! Dit intrigerende verhaal heeft zeker indruk op me gemaakt. Mag ik je nog één tip geven ? Lees eerst het boek voor je aan de verfilming begint. Zo blijft het boek vele spannender!