Gedichtanalyse

Gedichtanalyse: 'Spreekkoren'

Spreekkoren

Waar is toch het respect gebleven?
Voor ziektes of een mensenleven.
Waar is ons houvast, ons anker.
Waarom op een inzamelingsdag, spotten met kanker.

Hamas Hamas, joden aan het gas.
Alsof er in het verleden, nooit een oorlog was.
Spandoeken, gezang, wie niet springt is een jood.
Alsof je daarmee niet een hele religie, tegen het verkeerde been aanstoot.

Wat is er nou mooier, achter je ploeg te gaan staan.
Daarmee niemand te beledigen, die ooit heeft bestaan.
Hand in hand of zoiets moois als mijn Feyenoord.
Gewoon puur op liefde voor de club, zoals het hoort.

Kan en wil dit niet begrijpen.
Waarom iedereen telkens, de messen wil slijpen.
Waarom maakt liefde, plaats voor haat.
Waarom moeite hebben te laten zien, waar je voor staat.

Als een groep de naam aanneemt, van laat zeggen een jood.
Met welk idee dan gebruiken, voel je je daardoor extra groot?
Ik hou van Feyenoord, met heel mijn hart.
Hoop op resultaten, die de tegenstanders tart.

Heb daar geen haat voor nodig, geen min gezang.
Keer liever toe, mijn andere wang.
Het zal wel een droom zijn, een utopie.
Te verdwijnen uit de ellende, die ik hoor en zie.

Waarom niet naast elkaar kunnen zitten, om daarna samen te bieren.
Er op te hopen dat je altijd, de overwinning kan vieren.
Moet ik begrip opbrengen, voor rivaliteit?
Niet op deze manier, het respect zijn we kwijt.

Over het hele land, supporters laat je horen.
Ga fluiten, tegen kwetsende spreekkoren.
Wil respect kunnen tonen, ja zelfs voor de hoofdstad.
Wie me niet begrijpt.... Weet je?, die kan me wat.

Ik heb voor dit gedicht ‘spreekkoren’ gekozen. Ik heb het wel 10 keer gelezen en het raakte me, keer op keer. Het gedicht handelt over de voetbalwereld. Het uit zijn kritiek op een hele mooie manier.

Iedereen heeft al wel eens gehoord van de rellen na een voetbalwedstrijd ? De zatte supporters die tegenover mekaar staan en beginnen vechten ? Daar gaat dit nu net om. Voetbal is een heel populaire sport. Het wordt zeer veel beoefent, en er zijn uiteraard zeer veel supporters. Deze supporters staan als 1 blok achter hun ploeg. We noemen ze dan ook de 12^de man. Ze klappen, zingen, roepen, fluiten en springen op de tribunes om hun ploeg naar die overwinning te leiden. Dit is een heel mooi gebaar van de supporters, het siert de club. Maar de dag van vandaag gaat dit veel te ver! Zo wordt er heel vaak gescholden naar zowel de spelers als de scheidsrechter. Er wordt gevochten tussen de supporters en de spelers, of tussen de de supporters onderling. In extreme gevallen worden er zelfs mensen voor vermoord. Iedereen kent wel de scheidsrechter die is doodgeslagen door enkele spelers na de match ? Hier moet iets aan gedaan worden, en dat wil het gedicht je duidelijk maken. Het vraagt respect, fatsoen, en beleefdheid tegenover iedereen in de voetbalwereld. Het gedicht begint met de woorden: ‘ Waar is toch het respect gebleven’, waarmee hij dus terug respect vraagt. Daarna zien we hoe hij op een heel mooie manier de kritiek weergeeft die hij heeft. Er wordt gespot met ziektes, mensenlevens, de joden, zonder na te denken wat er in het verleden allemaal gebeurd is. Na de eerste twee strofes komt er een strofe waarin hij zegt hoe het wel moet. Hij gebruikt rijmwoorden en beeldende taal om te zeggen hoe we het wel moeten doen. Het is de liefde voor je club die veranderd in de haat tegenover je tegenstander. ‘We willen de messen slijpen’ wordt er gezegd, de tegenstander pijn doen! De rivaliteit wordt steeds groter en dit draait helemaal verkeerd uit. Het treedt helemaal uit zijn proportie. Op het einde van het gedicht vraagt hij hier iets aan te doen, je te laten horen! Er zit een verhaal in het gedicht waar ik me heel bewust van ben. Ik ga ook vaak naar de voetbal kijken, en wordt er ook mee geconfronteerd. Bovendien gebruikt de dichter een goede woordkeuze, een beeldende tekst, en het rijmt dan ook nog eens mooi op mekaar. Er zit een verhaal in!

Nu heb ik gekozen voor een afbeelding van enkele mensen die aan het vechten zijn juist buiten het voetbalstadion. Rivaliteit is iets mooi, iets goed, maar niet wanneer het zoals hier volledig buiten zijn grenzen treedt. Deze mensen komen niet om naar het voetbal te kijken, maar om met de tegenstander te vechten. Hier wordt dat probleem mooi aangekaart. Het gaat dus soms nog veel verder dan enkel de kwetsende spreekkoren die we te horen krijgen in het voetbalstadion.

Ook ik ben een fervente sporter, maar dan in de tenniswereld. Het maakt niet uit in welke sport, rivaliteit zal er altijd zijn, maar toch moet je een vorm van respect tonen tegenover je tegenstander. De combinatie van zijn taalgebruik en het bekritiseren van dit gekende probleem, zorgen ervoor dat dit een heel mooi gedicht is! het zal zeker nog een tijdje nazinderen!